De Superstition Mountains (hun naam is geïnspireerd op legenden van de Pima Indianen) zijn al sinds mensenheugenis een bron van mysterie en legenden. Het gebied is bezaaid met oude klifwoningen en grotten, waarvan vele tekenen van vroegere bewoning vertonen. Het is niet zeker wie deze mensen waren; sommigen denken dat het Salado of Hohokam indianen waren die dit deel van Arizona eeuwen geleden bevolkten. Later bewoonden Pimas en "Apaches" (van wie sommigen Yavapais kunnen zijn geweest) delen van het gebied. De naam "Apache" werd echter nauw verbonden met de Superstitions en de bergen werden in de jaren 1800 een Apache-bolwerk.

In de jaren 1840 zou de Peralta familie uit het noorden van Mexico rijke goudmijn(en) hebben ontwikkeld in de Superstitions. Hun laatste expeditie om goud mee terug te nemen naar Mexico vond plaats in 1848. Volgens de legende liep de grote groep in een hinderlaag van Apaches en werden ze allemaal gedood, op één of twee leden van de familie Peralta na die ontsnapten naar Mexico. Dit gebied staat vandaag de dag bekend als de Massacre Grounds.

Een aantal andere mensen zou de locatie van de mijn gekend hebben of er zelfs gewerkt hebben. In de loop der jaren zijn er talloze kaarten opgedoken, die verloren gingen of zoek raakten toen geïnteresseerden naar de feiten vroegen. Mannen die beweerden de Peralta-mijn te hebben gevonden, konden er niet naar terugkeren of er gebeurde een ramp voordat ze een claim konden indienen, wat allemaal bijdroeg aan de overlevering van een "verloren mijn".

In de jaren 1870 zou Jacob Waltz, "de Nederlander" (eigenlijk een inwoner van Duitsland), de mijn hebben gelokaliseerd met behulp van een afstammeling van Peralta. Waltz en zijn partner Jacob Weiser bewerkten de mijn en zouden één of meer goudreservoirs in de Superstitions hebben verstopt. De meeste verhalen plaatsen het goud in de buurt van Weaver's Needle, een bekend herkenningspunt. Weiser werd gedood door Apaches, of volgens sommigen door Waltz zelf.

Met een zwakke gezondheid verhuisde Jacob Waltz naar Phoenix en stierf zo'n twintig jaar later in 1891. Hij zou de locatie van de mijn hebben beschreven aan Julia Thomas, een buurvrouw die hem voor zijn dood verzorgde. Zij noch tientallen andere zoekers in de jaren daarna konden de "Lost Dutchman's Mine" vinden. Latere zoekers stuitten soms op vals spel of zelfs de dood, wat bijdraagt aan het bijgeloof en de legende rond deze bergen.

Er bestaan veel versies van het verhaal van de "Lost Dutchman Mine" en er zijn verschillende boeken en films over gemaakt.

Van tijd tot tijd brengen we een aantal limited editions van de Lost Dutchman Spirits merchandise uit. Kijk regelmatig op onze website en sociale mediakanalen en vergeet niet om je in te schrijven voor onze mailinglijst!